Ülkeme Memleketime Bahar Geldi

Memleketimin ağaçları çiçeğe durdu bugünler de kışın soğuğundan saklanmak için toprağın altına saklanan çiçekler derin uykularından uyanmaya yüz tuttu. Kış mevsimine aşık olsam sıcak havanın gelişini çok fazla sevmesem de doğanın yavaş yavaş renklere bezendiğini görmek benim de ruhuma iyi geliyor. Doğa uyanırken insanların duyguları da uyanıyor. Orhan Veli Kanık’ın dediği gibi; Tüyden hafif olurum böyle sabahlar Karşı damda bir güneş parçası, İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar; Bağıra çağıra düşerim yollara; Döner döner durur başım havalarda. Sanırım ki günler hep güzel gidecek; Her sabah böyle bahar; Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum. Derim ki: "Sıkıntılar duradursun!" Şairliğimle yetinir, Avunurum. Bense çocukluğumun baharlarını hatırlıyorum bugünler de şimdiler de olmasa da camdan baktığım zaman çiçeklendiğini gördüğüm kiraz ağacından anlardım baharın geldiğini ilk önce soba giderdi evin ortasından, daha sonra kış boyunca evde saklanan çiçekler balkona çıkartılır peşinden de tatlı bir temizlik telaşı başlardı. Nisan ayının ortalarına doğru evin ortasına harita çıkar bu sene tatile gideceksek nereye gidelim tartışması başlardı. Tatilleri sevsem de araba yolculukları beni hep hasta ettiği için çocukluğumdan bu yana kabusu yaşatır.Her sene mide bulantısından perişan olur her sene bir daha gitmemeye yeminler eder ertesi sene herkesten önce heveslenirdim. Şimdiler de ise baharın gelişi bana evime gideceğim zamanların geldiğini bir taşınma heyecanının daha yaklaştığını hatırlatıyor. Peki siz bahar geliyor deyince çocukluğunuza dair neler hatırlıyorsunuz?