Eski Çorum'u Özlüyorum

Memleketimin eski hallerini özlüyorum, çocukluğuma şahitlik etmiş mahallem de camdan baktığım zaman gördüğüm ama birkaç sene önce hayattan kopartılan kiraz ağacımı, penceremin önünde her bahar yeşeren asmanın dallarını, büyüklerimin bu bina Cumhuriyetle yaşıt dedikleri binalarını özlüyorum.

Şimdiler de şehirde ki Devlet Büyüklerimiz “Meydan yapıyoruz, Yol Genişletiyoruz” adı altında tek tek yıkıyor binaları önce Ziraat Bankası daha sonra Hasanpaşa Halk Kütüphanesi şimdi de Tanyeri İlkokulu…

Yenisi yapılınca ölüme terk edilen bahçesinde ki asırlık ağaçlar tek tek kesilen, ne hikmetse yenilenmesi için bir türlü ihaleye çıkmayan eski Çorum Devlet Hastanesi’nden bahsetmiyorum bile…

İnsanoğlu, anıları, tutunduğu değerleri, bir zamanlar kendisinin koşup oynadığı yerleri, şimdi yeni neslin elinde görünce hüzünle karışık mutluluk duyar, bende buradaydım bu yaştaydım diye düşünür.

Lakin yıkıntılar öyle değil yalnızlaştırır, sonunu hatırlatır. Bahsettiğim 3-5 bina değil değerlerimiz gidiyor, anılarımız gidiyor ve hiçbir şey yapamıyoruz.

Benim merak ettiğim bu yıkımların bir sonu gelecek mi yoksa elimiz yüreğimizde acaba bu sefer de acaba saat kulesi mi var sırada neresi yıkılacak diye beklemeye devam mı edeceğiz?