Sebepsiz Kırgınlıklar

Ruhumda farklı melodilerin sesleri geliyor bu sıralar içimde ne yapsam ne etsem teselli edemediğim küçük bir kız çocuğu var sanki kapının kenarına oturmuş dizlerini karnına çekmiş hiç durmadan ağlıyor.

Bir yandan isyan ediyormuş gibi olmaktan korkuyorum, bir yanda kelimelerim, sihirlerim tükenmiş gibi hissediyorum, neye ne zaman bu kadar kırıldım çözemiyorum, tek bildiğim son günlerde paramparça hissettiğim…

Ben ne zaman bu kadar gelişine yaşar oldum bu hayatı pandemi günlerinde sonunda  dışarıdan virüs getireceksin sözlerine kırılıp artık dışarıya çıkmamaya karar verdiğimde mi ? Okuduğum kitapların sayısı her geçen gün biraz daha düştüğünde mi ?

Sahi ben ne zaman kırıldım ?

Beklentiye girdiğim de mi ?